Światowy Dzień Stwardnienia Rozsianego
Światowy Dzień Stwardnienia Rozsianego został zainicjowany przez Międzynarodową Federację Stwardnienia Rozsianego oraz organizacje pacjentów. Obchodzimy go 30 maja. Dzień ten uważany jest za międzynarodowe święto osób ze stwardnieniem rozsianym oraz całej społeczności działającej na rzecz walki z tą chorobą. Kolorem symbolizującym stwardnienie rozsiane jest kolor pomarańczowy.
Stwardnienie rozsiane to stale postępująca choroba układu nerwowego i jest jedną z częstych przyczyn niepełnosprawności. Chorobie mogą towarzyszyć takie objawy, jak zaburzenia ruchowe, równowagi, czucia, widzenia oraz zaburzenia poznawcze. Dokładna przyczyna choroby nie jest znana. Przyjmuje się, że jest to schorzenie autoimmunologiczne o wieloczynnikowym podłożu.
Dynamika rozwoju choroby oraz stopień nasilenia objawów mają charakter indywidualny. Pierwszym pojawiającym się objawem jest pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego (zawroty głowy, ból gałki ocznej, zaburzenia widzenia barw, osłabienie ostrości wzroku, podwójne widzenie). Później pojawiają się dolegliwości bólowe, zaburzenia czucia, np. parestezje, niedowłady kończyn, zaburzenia równowagi, przewlekłe zmęczenie, drżenia mięśniowe, upośledzenie chodu, wzmożenie napięcia mięśniowego, które powoduje skurcze mięśniowe, zaburzenia oddawania moczu i stolca, zaburzenie funkcji poznawczych – upośledzenie pamięci, koncentracji i uwagi, dysfunkcje seksualne.
Rozpoznanie choroby stwierdza lekarz na podstawie badań podmiotowych (pyta m.in. o dolegliwości, choroby towarzyszące, stosowane leki, przeprowadza wywiad rodzinny), badania przedmiotowego (analizy objawów i oceny neurologicznej) oraz badań dodatkowych. Najbardziej wartościowy jest tutaj rezonans magnetyczny, który uwidacznia powstałe zmiany oraz umożliwia ocenę ich postępu i efektywne leczenie.
Nie ma przyczynowego leczenia stwardnienia rozsianego. Leczenie jest objawowe, skupia się na rzutach i modyfikowaniu przebiegu choroby (spowolnieniu rozwoju choroby, zmniejszeniu częstości rzutów).
Wśród czynników mogących ograniczyć ryzyko choroby są:
- zapobieganie niedoborom witaminy D od najmłodszych lat;
- unikanie diety wysokokalorycznej, obfitej w węglowodany i tłuszcze;
- stosowanie diety bogatej w nienasycone kwasy tłuszczowe, które wspomagają pracę układu nerwowego i mózgu;
- dbanie o prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego;
- unikanie palenia papierosów oraz zażywania innych używek.
Obecnie medycyna nie dysponuje środkami, dzięki którym pacjenci ze stwardnieniem rozsianym mogliby powrócić do stanu pełnego zdrowia – stwardnienie rozsiane jest chorobą nieuleczalną.
Istnieją jednak środki farmakologiczne, dzięki którym możliwe jest zarówno łagodzenie dolegliwości pacjentów, jak i zahamowanie postępu stwardnienia rozsianego.
Na stan pacjentów i ich ogólną sprawność pozytywnie wpływać mogą również oddziaływania fizjoterapeutyczne oraz ćwiczenia usprawniające.